Падтрымаць праект - https://ulej.by/project?id=816622 Асыпае чэрвень белы сад. Сок калінавы лугі апаясаў… Глянь, як раніцы чырвонае віно срэбраногія бярозкі заліло! Разважалі — быць нам ці ня быць, шмат зрабілі — трэба шмат яшчэ зрабіць… Стаў на варце адзінокай сіні клён; ўсім — і блізкім, і далёкім — наш паклон. Прывітаньне шчыра — ад душы… Сіл няма такіх, каб нас перадушыць! Мора пенай разаб’ецца аб граніт — хай жа кажуць, што ні мэты, ні граніц. Заплятайцеся, пралескі, у вянок — плешча радасьці чырвонае віно. Будзе вецер сівагрывы варажыць пра свае і пра чужыя рубяжы. Што нам пацеркі з старых рабін? Можам самі сабе сьцежку церабіць; хопіць сілы для чужых і для сваіх, каб сабою перамогу засланіць. Будзе праўда з тым, хто перамог, пераможанаму — крыўда і ярмо… Ой ты, клён сінегаловы, стройны клён, па-над возерам празрыстым, быццам шкло! Асыпае чэрвень белы сад. Сок калінавы лугі апаясаў… Нашай раніцы чырвонае віно срэбраногія бярозкі заліло. (1927)