Падтрымаць праект - https://ulej.by/project?id=816622 Цябе я шукаў сем гадоў у моры жыцьця сумятлівым, твой ружовы пакой, пастой, напомню табе аб мінулым бурлівым… …Аб днях, калі морам лілася кроў, у якія гарэла сьвятая нянавісьць. Страшэнная ноч пад халодным дажджом. Нешта расьці пачало паміж намі. Скончым песьню нашае дзівоснае яскравае дружбы. Не, я цябе не кахаў. Я ня бачыў цябе як жанчыну. Помню, неяк за руку ўзяў, што потым было, несуразна і дзіка прайшло… Калі па лясах пасьцілаецца восень, сеецца пах пажоўклай травы, успамінаю нашы паходы, малюнкі рассыплю прад тваімі вачмі. Скончым песьню нашае дзівоснае яскравае дружбы. Я цябе не знайшоў, не засьпеў, я пайду ад цябе. Яе чорны агонь вачэй у шаломным грукаце дзён я знайду. Я пайду. Я знайду, дармо ты сьмяесься… (1927/2017)