Падтрымаць праект - https://ulej.by/project?id=816622 Ёсьць настроі… А ў іх — пералівы. Ёсьць часіны — здаюцца сном. Толькі той на сьвеце шчасьлівы, Хто ўзімку жыве, як вясной! Я стаю адзінокі на полі, Ціха сыплецца золкаў пясок… Распрануўся вецер — і голы Па ральлі — у карагодны скок!.. Дуб гальлё пабялелае зьвесіў, I ня ведаю — можа, ува сьне Паваліўся зялёны месік На калені ў срэбны сьнег… Вецер шэпча ліхія пагрозы — Колькі злосьці… Куды ж яе дзець?.. Прытулілі б мяне вы, марозы, Да асмужаных бельлю грудзей!.. Я раздумаў — ня вылью сьлязамі, За мяне — хай скрыгоча зіма… Ой ты, замець, сівая замець, Прыгажэй за цябе — няма!.. (1927)