Асабістым болем для Алены Рыгораўны, стала яе змаганне за свой кавалак зямелькі, частку якога без папярэджання заняў яе сусед. Яна стала аббіваць парогі розных інстанцый, каб пакараць захопніка, але сваёй ініцыятывай разварушыла кубло чыноўнікаў, якія распачалі праводзіць кампанію па легалізацыі самавольна захопленых надзелаў. Пенсіянерка сцвярджае, што дакументы на гэтыя надзелы ёсць, але мясцовая ўлада іх хавае, альбо згубіла.