@NIZKIZ Не падобна на ману, Не падобна на сон Так бяруць нашу мару У бясконцы палон. Цалаваныя плошчай – Сэрцы хто маляваў Хто не заплюшчыў вочы Нібыта немаўля. Быццам бы ўсё ўжо знікла Быццам усё адбылось Быццам бы шчасця звыкласць Прабіла нас наскрозь Сыдзе зіма імкліва І апранае зноў Два белых-белых крылы Чырвоны мой анёл Развіталісь з дзяцінствам Бо засталіся тут Зазірнуўшы злачынцу У душу, поўную ільду Мая белая стая Між дамоў і мастоў Паміж пеклам і раем Выбірае любоў Быццам бы ўсё ўжо знікла Быццам усё адбылося Быццам бы шчасця звыкласць Прабіла нас наскрозь Сыдзе зіма імкліва І апранае зноў Два белых-белых крылы Чырвоны мой анёл І пыталася маці: «Дзеткі, дзе ў вас баліць? Што паспелі вы страціць? Чым той боль выдаліць?» «Няма часу для болю! Няма часу на стом! Паміж пеклам і раем Выбіраю наш дом!» Каб усё хутчэй ужо знікла, Каб толькі адбылося, Каб толькі шчасця звыкласць, Прабіла нас наскрозь. Сыдзе зіма імкліва І ўздымае зноў Два белых-белых крылы Чырвоны мой анёл