@NakaMinskRock Слухаў з няпэўнасцю, сэрца ўжо маўчыць І на адлегласці ўсё пра цябе крычыць Выдумаў існае, ўзяў міласэрнасцю Толькі вось я ад цябе зноў на адлегласці Рэзаў у роспачы, браў адмаўленнямі Ды па-ранейшаму йдзе кроў струменямі Ціха на дыбачках выбраў няверную Марны твой гэты шлях, цяпер Бяжы і ня думай прыпыняць гэты бег Бяры ўсё, што толькі можа ўзяць чалавек Глядзі – нават неба на маіх далонях Зусім ня вартае тваёй любові Робіш і думаеш, думак няроўнасці Ўсё дзеля светлага і каб без гвалтоўнасці Аддаеш сцятаму зверу галоўнае Сэрца пакорнае, каханьне бязмоўнае Творыш, пакутуеш, страхі і ходанні Вершы ня пішуцца, як і наконадні Падаеш пры людзях, посмех зняважлівы Позірк твой зноў на мяне Бяжы і ня думай прыпыняць гэты бег Бяры ўсё, што толькі можа ўзяць чалавек Глядзі – нават неба на маіх далонях Зусім ня вартае тваёй любові Дыхаеш, блытаеш, збітыя подыхі І ніяк ня ўтаймаваць дрыготкае рукі Знікнуць няма куды, нема слязьмі крычыш Рвёсься ўсё ты знутры, сэрца маё маўчыць Падаеш, падаеш, падаеш, ды ўстаеш Хутка, узрушана, на голас мой ідзеш Нечага, нечага шукаць выразнасці Не абнадзейвайся Бяжы і ня думай прыпыняць гэты бег Бяры ўсё, што толькі можа ўзяць чалавек Глядзі – нават неба на маіх далонях Зусім ня вартае тваёй любові Слухаў з няпэўнасцю, сэрца ўжо маўчыць