@NIZKIZ Як нешта яскравае, што вядзе далей Як думкi за каваю: жыць i не сталець Як сэрца пазычыць i не забiраць Я ведаю правiлы, правiлы Як словы, што камянi, падаюць да ног “У iншых абставiнах я б, канешне, змог Зрабiць штосьцi важнае А не абяцаць!” — такiя вось траблы, траблы Мы выйшлi на вулiцу, і кожны з нас Не ведаў, куды iсцi Напэўна, праз Гадзiну згубiлicя б Але ж хтосць уздыме сцяг Мы выйшлi на вулiцу Знянацку так Каму мы патрэбныя, калi не сабе Калi ўсё адметнае адмятае свет Калi позiрк стомлены ачуняе зноў I мы з табой марылi aб адным: Дзе тата з матуляю ўсмiхаюцца Дзе наша ўтульнае пасаромiць нас I так нечакана сярод простых размоў Адчуеш, што правiльна, правiльна Мы выйшлi на вулiцу, і кожны з нас Не ведаў, куды iсцi Напэўна, праз Гадзiну згубiлicя б Але ж хтосць уздыме сцяг Мы выйшлi на вулiцу Знянацку так Мы выйшлi на вулiцу, і кожны з нас Не ведаў, куды iсцi Напэўна, праз Гадзiну згубiлicя б Але ж хтосць ўздыме сцяг Мы выйшлi на вулiцу Знянацку так Мы выйшлi на вулiцу, і кожны з нас Не ведаў, куды iсцi Напэўна, праз Гадзiну згубiлicя б Але ж хтосць ўздыме сцяг Мы выйшлi на вулiцу, вуліцу, вуліцу, вуліцу Мы выйшлi на вулiцу, і кожны з нас Не ведаў, куды iсцi Напэўна, праз Гадзiну згубiлicя б Але ж хтосць ўздыме сцяг Мы выйшлi на вулiцу Знянацку так Як нешта яскравае, што вядзе далей Як думкi за каваю: жыць i не сталець Як сэрца пазычыць i не забiраць Я ведаю правiлы, правiлы