@NIZKIZ І нібы край, краінай, Глядзі і слухай і не адчувай, Як стала ціха і ў маіх вачах Цяпер паўночныя агні... Трымай мой белы сцяг, Не ўсміхайся і чакай працяг, За кожным гукам сочыць цішыня, Калі застанемся адны... Калі застанемся... Бачылі, каму аддана маё сэрца, мая брама, Мае думкі, маё імя... Адпускай нібыта вецер, вуліцай няхай прыкмецяць, Як спыняецца цішыня... Я назіраў за ёй, І словы віліся між нашых ног, Як быццам слых свой замяніў на зрок, Як быццам сціснуў тыя сны... Трымаць мой белы сцяг Даволі цяжка толькі апасля Вар'ятам зробіць тая цішыня, Калі застанемся адны... Калі застанемся... Бачылі, каму аддана маё сэрца, мая брама, Мае думкі, маё імя... Адпускай, нібыта вецер, вуліцай няхай прыкмецяць, Як спыняецца цішыня... Бачылі, каму аддана маё сэрца, мая брама, Мае думкі, маё імя... Адпускай, нібыта вецер, вуліцай няхай прыкмецяць, Як спыняецца цішыня... Як спыняецца цішыня... Як спыняецца цішыня... Як спыняецца цішыня... Бачылі, каму аддана маё сэрца, мая брама, Мае думкі, маё імя... Адпускай, нібыта вецер, вуліцай няхай прыкмецяць, Як спыняецца цішыня... Бачылі, каму аддана маё сэрца, мая брама, Мае думкі, маё імя... Адпускай, нібыта вецер, вуліцай няхай прыкмецяць, Як спыняецца цішыня...