У разгромнай рэцэнзіі на першы зборнік Юлія Таўбіна “Агні” (1930) пісалася: “Ва ўсей кнiжцы мы не знайшлi нiводнага слова, дзе гаварылася б аб партыi, аб рабочам класе, якi будуе сацыялiзм...” Пазней хмурнаватага, на сваёй хвалі юнака абвінавацілі ў “псыхокапанні”. Сёння можна пасмяяцца з такіх закідаў, але ў 1930-яя гэта быў прыгавор. Юлія Таўбіна арыштавалі ў 1933-м і выслалі ў Цюмень. А ў 1937-м арыштавалі паўторна і этапавалі ў Мінск, дзе ўжо рыхтавалася акцыя да дня нараджэння камсамола. За дзве ночы – 29 і 30 кастрычніка 1937-га – былі расстраляныя некалькі дзясяткаў беларускіх пісьменнікаў і навукоўцаў. Юлію Таўбіну было 26 гадоў. Гісторыю рэпрэсаванага паэта распавядае Людміла Рублеўская.