Словы Сержука Сокалава-Воюша. Музыка Тацяны Грыневіч-Матафонавай. НЕВЕРАГОДНЫЯ Перад золкам цемра, як заўжды Мы суладна дыхаем з табою, Мы стаім гатовыя да бою Супраць болю, гвалту і бяды. Супраць цемры, безь яе ніяк Не адчуеш, што такое золак. Ліхтары ў начы – сьвятло крамолак, Што зьліецца ў сонечны маяк. Неверагодныя – самыя родныя, самыя годныя! Жыве Беларусь! Нескароная, з праўдаю згодная! Высакародныя край і народ! Неверагодныя, высакародныя, неверагодныя! Хто дарогу схоча перайсьці Шэрагам узьнёслым і змагарным, Той растраціць сам сябе намарна, Згубіцца ў нябыце пры жыцьці. Шлях ягоны станецца пустым, Лёс, у шатах ганьбы і няславы, Будзе пазіраць як зьвер з-пад лавы, Хоць на лаве седзячы пры тым. Неверагодныя – самыя родныя, самыя годныя Жыве Беларусь! Нескароная, з праўдаю згодная! Высакародныя край і народ! Неверагодныя, высакародныя, неверагодныя! Верым, можам, пераможам тут, Дзе вучылі продкі нас гадамі Як выходзіць шчыльнымі радамі За зямлю, за край, за родны кут. Мы ідезм! Сыходзь з дарогі кат! Прэч з дарогі кудлы балаклаўныя Мы ідзем! Узьнёслыя і слаўныя, І ня можа быць шляхоў назад! Неверагодныя – самыя родныя, самыя годныя Жыве Беларусь! Нескароная, з праўдаю згодная! Высакародныя край і народ! Неверагодныя, высакародныя, неверагодныя!