Публічная лекцыя літаратара, фатографа, стваральніка рускамоўнага часопіса "Монолог" Аляксея Андрэева. Чалавек не можа жыць без вертыкалі — як кажуць, «не хлебам адзіным»... Вера, перакананні, ідэі, прынцыпы, жыццёвая пазіцыя — верагодна, наяўнасць нейкіх такіх вось «рэчаў» (і не толькі) задае гэтую вэртыкаль, гэты шкілет, які шмат у чым вызначае, ці стане чалавек асобай, індывідуальнасцю або простым абывацелем, ці ўбачыце Вы ў яго вачах «святло Божае» або так, дробныя мары пра зямны дастатак... Пачуццё Радзімы, сваёй культуры, сваіх традыцый — напэўна, з таго ж шэрагу «вертыкальных паняццяў». Як, з чаго пачынаецца гэта адчуванне Радзімы? Сям'я, асяроддзе, традыцыі, атмасфера, кнігі, людзі, якіх пашчасціла сустрэць, падзеі, якія давялося перажыць, ідэалогія, з якой давялося змагацца, і г.д. Магчыма, гэта пачуццё выхоўваецца неяк вось так — дзякуючы ці насуперак усяму гэтаму. І ўсё ж падставовая рэч тут -- гэта асэнсаванне сваіх традыцый, таму што калі ў цябе гэтага няма, то ты падманваеш сябе вечнымі пошукамі «свайго-чужога», гуляючы ў розныя «радзімы». "Думаю, што свае традыцыі -- калі казаць пра Радзіму -- яны для чалавека шкілет, хрыбетнік, які трымае ягоную постаць. Калі гэты скелет ёсць -- цудоўна, калі ён прырастае ўсім, што крыху далей за Радзіму. А калі ён робіцца такім хіцінавым панцырам, які затуляе яго ад свету -- то пад ім непазбежна ўтвараецца нешта такое жэлепадобнае, як у слімака", -сказаў у сваім нядаўнім інтэрв'ю фатограф, літаратар Аляксей Андрэеў. Пытанні пра свае традыцыі, культуралагічныя коды, якія вызначаюць адчуванне Радзімы, аднойчы прывялі яго да ідэі стварэння альманаха «Маналог». А сёння гэтыя ж пытанні, але ўжо ў іншым гістарычным, культурным кантэксце, становяцца для яго падставай звярнуцца да «Гораду і Свету» з публічнай лекцыяй «С чего начинается Родина. Гісторыя асабістых адкрыццяў і блытанняў». Гл. усе публічныя лекцыі: http://www.youtube.com/playlist?list=PL280D25954059FB75