Алесь Смалянчук Вусная гісторыя – гэта метад гістарычнага даследавання, які выкарыстоўвае выкліканыя даследчыкам вусныя ўспаміны, вызначае спосаб іх збору, захавання і аналізу. Грунтуючыся на гістарычнай памяці, яна дапамагае сканструяваць новае бачанне мінулага або мадыфікаваць ці дапоўніць існуючую візію, якая абапіраецца на аналіз пісьмовых крыніцаў. У курсе гэты накірунак гістарычных даследаванняў будзе суадносіцца з традыцыямі беларускага гісторыяпісання і разглядацца ў кантэксце “баёў за гісторыю” апошняга дваццацігоддзя. Вусная гісторыя дае магчымасць выказацца г.зв. “людзям без архіваў” і дазваляе адчуць пэўную неідэалагізаваную перспектыву гісторыі, якая бывае недасягальнай падчас працы ў архіўных сховішчах. Падчас інтэрв’ю даследчык сутыкаецца з індывідуальнай інтэрпрэтацыяй падзеяў. Гэта няпросты дыялог гісторыка і крыніцы, што актуалізуе праблему верыфікацыі і інтэрпрэтацыі апошняй. Асаблівая каштоўнасць вуснай крыніцы заключаецца не столькі ў яе адпаведнасці рэальным фактам, колькі ў адхіленнях ад фактаў, што дапамагаюць зразумець той сэнс, якім “маўклівая большасць гісторыі” надзяляе гістарычныя падзеі. З’яўляецца ўнікальная мажлівасць падслухаць тое, што беларусы не здолелі альбо не пажадалі пра сябе распавесці. Курс дапаможа авалодаць навыкамі самастойнага вырашэння пэўнай даследчай задачы сродкамі вуснай гісторыі. Асаблівасцю курса з’яўляецца выкарыстанне на занятках матэрыялаў, сабраных аўтарам падчас палявых даследаванняў у перыяд з 2000 па 2014 г., у т.л. экспедыцый Беларускага архіва вуснай гісторыі.