Журналістыка – свабодная, незалежная, якасная – была і застаецца важным інструментам будавання здаровага грамадства, а СМІ – істотнай пляцоўкай для грамадскай дыскусіі. Але ў наш час, час новых медыяў і панавання інтэрнэта, традыцыйная бізнэс-мадэль навіновых медыяў руйнуецца. Актуальным становіцца пытанне: хто і якім чынам будзе аплочваць якасную і незалежную журналістыку? Сусветныя навіновыя медыі шукаюць адказы на гэтае пытанне. Узнікаюць і апрабоўваюцца новыя бізнэс-мадэлі, аднак яшчэ ніхто не знайшоў канчатковага адказу; ніхто яшчэ не крыкнуў “Эўрыка! Журналістыка ўратаваная!”. Асаблівасці медыя-рынку Беларусі робяць праблему яшчэ больш вострай. Дзяржаўныя СМІ фінансуюцца за кошт бюджэту і адміністратыўнага рэсурса. Недзяржаўныя часта абапіраюцца на замежную падтрымку. У выніку складаецца ўнікальная сітуацыя: беларускае грамадства фактычна не аплочвае беларускую журналістыку. Гэта вядзе нас да шэрагу пытанняў. Ці магчыма ўжываць у Беларусі мадэлі манетызацыі навіновых СМІ, якія зараз апрабоўваюцца на Захадзе? Ці ствараюць беларускія журналісты кантэнт, за які можна плаціць? І што такое ўвогуле “якасная журналістыка”? Якім чынам беларускія журналісты адказваюць перад грамадствам, ад якога чакаюць “аплаты” сваёй працы, – і ці чакаюць яны яе ўвогуле?