Госць — Улад Вялічка Вядоўцы — Таццяна Вадалажская і Уладзімір Мацкевіч. Пасля перыяду ў некалькі десяцігоддзяў паступовага разгортавання праграмы “Еўропа” мы сутыкнуліся з “крызіснымі праявамі”, якія ўсё часцей успрымаюцца як дыягназ канца гэтай праграмы. Пасля Другой сусветнай вайны Еўропа выяўлялася паступовай, канструктыўнай і канструюючай праграмай, што пашыралася і ахоплівала сваімі каштоўнасцямі, ідэямі, а з імі – і інстытутамі, і інфраструктурай усё большыя прасторы. Ці з’яўляюцца гэтыя дыягназы перабольшанымі, і крызісныя тэндэнцыі насамрэч не выходзяць за межы статыстычных хібаў развіцця? Ці гэта сапраўныя выклікі Ідэе Еўропы, якая рэалізуецца на самых розных ўзроўнях і ў розных плашчынях? А калі ёсць падставы канстатаваць злом праграмы, то у якой плашчыні: у палітычнай, ідэйнай, каштоўнаснай ці культурнай? Хто і як рэагуе на існуючыя ці ўяўныя выклікі?