Далікатная, пяшчотная, чуллівая… Яна не піша вершы, яны дыхае імі – так можна ахарактарызаваць лірычную гераіню Наталлі Галавач. Аднак з пачуццямі тут добра ўжываецца думка. Ім утульна разам. Чытаеш, слухаеш, здаецца яшчэ крыху – і страціш нітачку логікі, і ўсё ж апошняя страфа, апошні радок усё расстаўляюць па сваіх месцах. Толькі дачытаўшы, даслухаўшы да канца, разумееш, што кожны верш – зладжаны, кампазіцыйна завершаны, нечаканы і непаўторны. Такія вершы чытаюцца лёгка, прыемна, але пісаць пра іх не проста. Лепш проста слухаць. Наталля Галавач – аўтар зборніка вершаў “На возеры Белым” ( “Кнігазбор” 2011). Друкавалася ў газетах : “Народнае слова”, “Віцебскі рабочы”, “Літаратура і мастацтва”, “Літаратурная Беларусь”, часопісах: “Маладосць”, “Верасень”, “Алеся”, альманаху саюза беларускіх пісьменнікаў “Ратуша”. Была пераможцам рэспубліканскага паэтычнага конкурсу, які праводзіў часопіс “Алеся” ( 2009). Аўтар калектыўных зборнікаў вершаў: “Бешанковіцкі прычал” (2001) і “Шчырая споведзь радка” (2003) . Паводле адукацыі выкладчык фартэпіяна. Скончыла Віцебскае музычнае вучылішча і Беларускі дзяржаўны Універсітэт культуры і мастацтваў. Жыве і працуе ў Мінску.