Відэазапіс 1993 года з успамінамі паэтэсы Ніны Мацяш пра сваю зямлячку, сучасніцу і паплечніцу Яўгенію Янішчыц. Дзве беларускія паэткі – шмат у чым блізкія і падобныя, але і вельмі розныя. Прывяду толькі адзін цікавы факт. Яны амаль адначасова дэбютавалі, выдаўшы ў 1970 годзе свае зборнікі паэзіі, якія выйшлі ў серыі “Першая кніга паэта”. Першапачаткова Яўгенія Янішчыц хацела мець для першай сваёй кнігі чырвоную вокладку, але Ніна Мацяш яе трошкі апярэдзіла і ў чырвонай вокладцы выйшаў яе зборнік паэзіі “Агонь”. У выніку для сваёй кнігі Янішчыц выбрала колер неба – блакітны. Ніна Мацяш з дзяцінства пакутавала на невылечную хваробу, якая стала прычынай заўчаснай смерці яе братоў і сясцёр. Яле яна ўсё ж перажыла Яўгенію Янішчыц, чыё жыццё так трагічна абарвалася ў даволі маладым узросце. Ужо шмат гадоў як няма з намі і самой Ніны Мацяш. Тым больш цікава пачуць яе голас, пабачыць яе прыгажосць і жаноцкасць, адчуць яе перажыванне за вялікую страту пасля зыходу сяброўкі. Інтэрв'ю запісана ў 1993 г. Аўтар – Уладзімір Субат, рэжысёр – Валянціна Гумілеўская. ==== Ніна Мацяш (20 верасня 1943, в. Нівы Бярозаўскага р-на Брэсцкай вобл. — 19 снежня 2008, Белаазёрск) — беларуская паэтэса і перакладчыца. Нарадзілася ў сялянскай сям’і. Скончыла Бярозаўскую сярэднюю школу (1960), паступіла на факультэт французскай мовы Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута замежных моў. З-за хваробы вымушана была ўзяць акадэмічны адпачынак (скончыла інстытут у 1966). У 1973—1977 працавала выкладчыцай нямецкай мовы ў Белаазёрскай прафесійна-тэхнічнай навучальні. Член Саюза пісьменнікаў СССР (з 1971). Дэбютавала вершам у 1962 (бярозаўская раённая газета «Маяк камунізму» і «Во славу Родины»). Аўтар зборнікаў паэзіі «Агонь» (1970), «Удзячнасць» (вершы і паэма, 1973), «Ралля суровая» (вершы і пераклады, 1976), «Прыручэнне вясны» (1979), «Поўны келіх» (1982), «Жнівень» (1985), «Паварот на лета» (выбранае, 1986), «Шчаслівай долю назаві» (1990) і казак «Два браты і сякера» (1975), «Казка пра суседзяў, змяю і мядзведзя» (1982). Напісала п’есы для тэатра лялек «Прыгоды трох парасят» (пастаўлена ў 1976), «Крок у бессмяротнасць» (пастаўлена ў 1977), тэлесцэнарыі пра творчасць В. Бялыніцкага-Бірулі «Пясняр роднай прыроды» (пастаўлены ў 1978) і Р. Кента «Гэта я, госпадзі» (пастаўлены ў 1980). Перакладала з нямецкай, польскай, французскай. У яе перакладзе выйшлі кніжкі Ж. Аліўе «У краіне індзейцаў» (1973), А. Гаўрылюка «Песня з Бярозы» (1979), Ж. Сіменона «Першая справа Мегрэ» (1982), А. дэ Сент-Экзюперы «Планета людзей» (1984) і «Маленькі прынц» (1989), навелы Г. дэ Мапасана (1987), паэма «Маруся Чурай» Л. Кастэнка (1989). Узнагароджана медалямі. Лаўрэат Літаратурнай прэміі СП Беларусі імя А. Куляшова (1984) за «Паэму жніва», прэміі Усебеларускага фестывалю моладзі, прысвечанага 50-годдзю ЛКСМБ (1970) за вершы аб моладзі, Літаратурнай прэміі імя Уладзіміра Калесніка (2009, пасмяротна) за зборнік «У прыгаршчах ветру».